عرفت الحزن من صغرى
وطال ألمى مع عمرى
وقولت أنسى عشان أرتاح
لاقيت نسيانى زادنى جراح
وقولت أهرب من الأحزان
لاقيت أحزانى مسبقانى
فى كل مكان
فَرحت قلوب كتيره
ونسيت أحزان قلبى
فرحت كل الحبايب
ونسيت آلام حبى
وقولت أنسى عشان أرتاح
لاقيت نسيانى زادنى جراح
وقالوا الناس فيا كلام
كلام ع الجرح زاده آلام
قالوا ليه بتقول تعبان
شوفناك فى حال
أحسن من حال
أنا اللى عمرى ما دوقت فرحه
ولا مَلكت فى يوم أحوال
أنا اللى كنت باحسب لبكره
لأيامى آخر أيام
وقولت أنسى عشان أرتاح
لاقيت نسيانى زادنى جراح
قالوا دُنياك دُنيا حلوه
ماليها نعيم وجاه
لا شافوا قلبى ف عذابه
ولا داقوا اللى دوقناه
لا شافوا يوم ف عنيه الحيره
ولا بحر دموع من قولة آه
وقولت أنسى عشان أرتاح
لاقيت نسيانى زادنى جراح
وأفترقنا وليه فراقنا
وأبتدى مشوار عَذابنا
شوفت عذاب فى الحب وقلبى
قلبى داب م الشوق وآلامه
عشت الدنيا بحزنى وعمرى
عمرى ما قولت لحد عذابه
والنهارده بعد ما راح اللى راح
قالوا لا قولنا ولا زدناله جراح
قالوا ده دنيا ده كان سواح
قالوا ده كان للقمر مداح
عشت ودوبت العمر بقلب
لا بيهدى ولا بيرتاح
السبت مايو 16, 2009 3:50 am
